Reflexiones a la luz de las velas

Hace unos días mantuve una conversación nocturna más que interesante con Cris. En ella me di cuenta de una cosa, y es que en estos últimos meses la base de mis relaciones sociales ha cambiado.

A lo largo de mi vida, he conocido a muchas, muchas personas. He establecido distintos grados de profundidad, empatía y confianza en cada relación, pero todas ellas tenían un factor en común: la historia que contaba. En los últimos años, tenía que ver principalmente con la universidad, los dos negocios emprendidos, las oposiciones a bombero, el trabajo manual realizando reproducciones de obras de arte y la administración y contabilidad de dos pequeñas empresas. Este era yo. Era mi identidad. Lo que me definía como ser humano.

Pues bien, ahora mismo no funciona así. Resulta que mis compañeros de viaje se han convertido rápidamente en amigos sin conocer todo este ‘background’ hasta el momento tan importante para mí. Eso no impidió que desarrollaran un afecto y complicidad hacia mí de la misma magnitud que el que estoy acostumbrado a recibir de mis amigos de siempre. En este punto empieza mi reflexión.

¿Qué ha pasado? ¿Por qué agrado a Cris, Markus, Matt y Hugo si no saben «quién» soy? ¿Cómo es posible compartir alegrías, diversión, dudas y temores si no sabemos nada o casi nada del pasado de cada uno? En definitiva, ¿cuál o cuáles son las características que me definen si no tienen que ver con mi historia?

Es como si siempre hubiera dado más importancia a lo que está en la superficie que a lo que realmente soy. Como si realmente me hubiera creído y sentido identificado con esa historia como único factor de mi valía como persona. Como si obviara todo lo demás. ¿Podría ser que sólo se tratase de un punto de vista, una percepción o de auto-juicios de mi propia imagen personal? Entonces, ¿qué o quién soy?

He pensado bastante en ello durante estos días y podría utilizar millones de adjetivos, positivos y negativos, para definirme, pero creo que seguiría describiendo una parte muy superficial de mí mismo. En palabras de Eckhart Tolle: «Definirte a ti mismo a través del pensamiento te limita». ¡Pues basta ya de limitarme!

Lo cierto es que cada día me siento más cómodo no sabiendo qué o quién soy ni hacia dónde me dirijo. No intento, ni pretendo, acabar mi experiencia en Pa’Auk Taw Ya sabiéndolo. Esto me hace sentir más y más libre de mí mismo. La auto-exigencia y la proyección a futuro constantes están perdiendo fuerza y presencia en mis pensamientos. Debo reconocer qué jamás antes había tenido esta sensación y que ¡sienta muy bien!

¿Os animáis a dejaros fluir y simplemente ser, sin juzgaros de ninguna manera? ¿Os atrevéis a no pensar en el futuro durante un par de días? Por unos instantes, no penséis… ¡y contadme qué tal! 🙂

8 comentarios

  1. Jordi Granja

    Qué passa Marc!!! Acabo de llegir el post d’avui!. Què bò tiu. Vaig tenir una sensació similar quan vaig entrar a formar part del grup de teatre. Hi havia, i encara hi ha, una cohesió i un bon estar entre nosaltres que en un principi es va donar sense saber qui erem cadascú ni d’on veniem ni què feiem. Simplement erem, i som i es e que ens manté units més enllà de tot lo altra. Simple, no?
    Espero que segueixis tan de puta mare com fins ara. Una abraçada ben gran!!!
    T’estimoooo!!!!

    • Aprenentatges Granja per tots els gustos i edats. Com mola haver viscut una experiència similar en contextos tan diferents, eh?

      Per quan una visitilla familiar???

      Per cert, jo també t’estimo a ful, tio!!

  2. molt be

  3. Marc siempre, siempre te has definido en función de unas etiquetas. No te apures, siempre te lo he dicho el ser humano está moldeado y limitado por la sociedad. No obstante,nuestra capacidad intelectual al nacer está absolutamente preparada para albergar cualquier tipo de información. Es libre de percepciones y limitaciones siendo esclavo del vacío así como de la imposibilidad de crear porque no posee ningún patrón para imitar. En su forma más pura está también su condena: el nihil.
    Busca quién eres en esencia dejando todo etiquetaje de lado. Deja de definirte como parte integrante de algo pre-existente. Viaja hacia dentro y aventúrate en los abismos de tu propio yo. A ver si ahora logramos entendernos por fin… comunicación de esencia a esencia.
    Un saludo desde la otra parte del mundo. Keep on the hard work.
    Por desgracia

  4. Marc acabo de fer un comentari de la osssstia i el teu blog m’ha dit que em deixi d’espiritualitats… et llegeixo!

  5. Pour moi, tu es mon Couz que j aime très fort pour tous les bons partages passés, présents et a venir…
    Bonne continuation dans ton voyage…
    Gros bisoussss de nous trois…
    Nino me demande ce que tu fais sur les photos tonton marki alors je lui explique
    et il me demande quand tu vas venir, je lui dis bientôt….

  6. Jordi Batlle

    Sense que serveixi de precedent, m’agrada el que escrius i com escrius. Felicitats.

Responder a Mrc Cancelar

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *